2-5 ธันวาคม 2553
ช่วงนั้นเป็นช่วงเพิ่งจบเรียนจบใหม่ๆ
ยังไม่เคยเดินทางไปเที่ยวไหนไกลๆ เลยนอกจากเที่ยวจังหวัดรอบกรุงเทพฯ เลยมีความคิดอยากไปเที่ยวทางเหนือสักครั้ง ก็เลยเล็งเชียงใหม่ เชียงราย(ภูชี้ฟ้า) ไว้
ทริปนี้ที่จะไปมีผู้ร่วมชะตากรรมทั้งหมด 4 คน (เป็น 4 คน ที่ไปลำบากด้วยกันทุกทริปเลย)
เพื่อนของเราทั้ง 3 คน ขอเรียกแทนเป็น A, B และ C ละกันนะคะ เนื่อง B มีเพื่อนเรียนอยู่ที่เชียงใหม่
และตกลงจะให้พวกเรายืมห้องพักได้ในช่วงที่เราจะไปเที่ยวเชียงใหม่ ตอนแรกเรากะไว้ว่าจะนั่งรถทัวร์ไปกัน
(ช่วงนั้นตั๋วเครื่องบินยังแพง และไม่ได้มีโปรฯ เยอะเหมือนตอนนี้) แต่ทางบ้านเป็นห่วงเพราะเห็นว่าเดินทางกันเองเป็นครั้งแรก
พี่ชายจึงออกเงินค่าตั๋วเครื่องบินให้ v(^0^)v จากนั้นก็เริ่มหาที่พักที่เชียงราย
เนื่องจากช่วงที่ไปเป็นช่วงตรงกับวันหยุดทำให้เหลือตัวเลือกไม่มาก
และพวกเราก็เลือกพักที่ ภูชี้ฟ้าล็อจ
วันเดินทางพวกเรานั่งสายการบิน Air Asia ไป
เราเลือกเป็นไฟล์ดึก เพราะว่า B ทำงานประจำแล้ว (เป็นคนเดียวที่มีปัญหาในเรื่องวัน และเวลาเดินทาง) เราไปถึงที่เชียงใหม่ประมาณ 4 ทุ่ม จากนั้น
B ก็โทรหาเพื่อนที่จะให้เรายืมห้องพัก แต่!!! โทรไม่ติด ลักษณะเหมือนจะปิดเครื่อง... พวกเราก็เอาละไง แต่ก็พยายามเปิดใจ ทำตัวใสๆ มองในแง่ดี ลองโทรเรื่อยๆ
เดี๋ยวก็คงรับ มันอาจจะนั่งส้วมอยู่ก็เป็นได้
เลยหารถเข้าไปในตัวเมืองเชียงใหม่
พวกเรานั่งจนลงเป็นพวกสุดท้ายบนรถแดง
ลงตรงหน้าเซเว่น ระหว่างนั้นลุงคนขับรถก็มีชวนคุย
แนะนำตัวเองว่า “พวกหนูมาเที่ยวกันหรอ
จ้างลุงขับรถนำเที่ยวได้นะ” จากนั้นลุงขับรถแดงก็ให้เบอร์เรามา แล้วลุงก็(ขับรถ)จากไป... พวกเราก็ยังพยายามติดต่อเพื่อนของ
B แต่ผลก็ยังคงเหมือนเดิม
เราเริ่มกังวลกันละ
เดินทางครั้งแรก ที่พักก็ไม่ได้หาไว้ แถมเวลาตอนนั้นเกือบๆ 5 ทุ่มละ จะไปหาที่ซุกหัวนอนได้ที่ไหน นั่งเครียดกันหน้าเซเว่น
(ในวันที่มืดมนยังคงมีแสงไฟจากเซเว่นส่องทางให้ 5555) พวกเราก็ เห้ย!!! เลิกหวังที่จะติดต่อเพื่อนคนนั้นเหอะ
แล้วคิดหาทางใหม่ สายตาก็เหลือบไปเจอเบอร์ลุงรถแดง นี่แหละทางออกของเรา เราก็โทรหาลุงเลย บอกพวกเราโดนเพื่อนเทค่ะ
ลุงช่วยมารับ แล้วพาไปส่งที่พักที่ใกล้กับสถานีขนส่งหน่อยค่ะ ลุงแกก็มารับแล้วพาไปโรงแรมใกล้ๆ ขนส่ง ที่แกรู้จัก แต่!!! ระหว่างทางที่ไป
พวกเราเหลือบสายตาไปเห็นหัวลุงแกโยกแบบแปลกๆ
อ้าวเฮ้ย!!! ลุงแกสัปหงกอ่า
ก็เข้าใจแกหรอกว่ามันดึกแล้ว แต่..แต่ ลุงขับรถอยู่น้า T^T พวกเราก็พยายามแกล้งตบกระจกเป็นระยะๆ
ให้แกรู้สึกตัว ตบทีตัวดุ้งที
และแล้วเราก็มาถึงโรงแรมโดยปลอดภัย
พอเช้ามาเราก็ไปที่ขนส่งเพื่อนั่งรถทัวร์ไปเชียงรายต่อ
(ตอนหลังก็มานึกได้ว่าทำไมเราไม่จองไปลงเชียงรายแต่แรกหว่า 555)
พอไปถึงที่เชียงรายเราก็เหมารถให้ไปส่งที่พักที่ภูชี้ฟ้าล็อจ ผู้ดูแลบ้านพัก ที่หน้าเหมือนกับพี่ตูน
วงบอดี้สแลม ก็พาเราไปยังบ้านพักที่พักได้ 4 คน
บรรยากาศรอบบ้านพักดีมากกกกกก วิวสวยเว่อร์ อากาศสดชื่นนนน
และแล้วพวกเราก็เกิดอาหารหิว 555 จึงไปสั่งอาหารกัน เนื่องจากในกรุ๊ปนี้ไม่มีใครกินผักเลย
การเลือกสั่งอาหารกินจึงเป็นข้าวไข่เจียว
มาตั้งไกลมากินข้าวไข่เจียว 555
แต่!!! มันอร่อยมากอ่ะ ไม่เหมือนไข่เจียวที่เคยๆ กินเลย มันอร่อยล้ำมาก
จนอยากเดินไปแอบไปดูในครัวว่าทำยังไง
หลังจากอิ่มพุงกาง
เราก็เริ่มสวมวิญญาณนางแบบ นายแบบ กันค่ะ จนถึงเวลาอาหารเย็น ที่พักที่จองไว้มีอาหารเย็นเลี้ยงค่ะ โดยจะจัดให้เป็นเซ็ตโต๊ะตามห้องพักค่ะ พออาหารมาถึงโต๊ะ แต่ละอย่างมีแต่ผักทั้งนั้น พวกเราก็เอาละ
ผักไม่กินกันก็คงต้องกินละทีนี้
ลองตักกินดู อ้าวเห้ย!!! อร่อยอ่ะ
รสชาติไม่เหมือนผักเมืองกรุงเลย สรุปมื้อนั้นจัดการเรียบแทบจะเลียจาน
จากนั้นเราก็กลับห้องพักผ่อนเตรียมตัวไปขึ้นภูชี้ฟ้าวันพรุ่งนี้ ตอนกลางคืนที่นี่มืดมาก และหนาวมากๆ
พื้นที่ห้องพักจะเป็นกระเบื้องทำให้เวลาเดินแล้วประนึงเดินบนแผ่นน้ำแข็งเลยทีเดียว แต่พอล้มตัวนอนกันไปได้สักพัก
ประตูตรงระเบียงห้องดันเปิดออก(น่าจะเป็นเพราะปิดไม่สนิท)
เริ่มมีการเกี่ยงกันว่าใครจะไปไปประตู อิดออดกันอยู่พักใหญ่ สรุป B และ C ก็ลุกไปปิดประตู จากนั้นก็มีเสียงอุทานอะไรบางอย่าง ทำให้ A
ลุกตามไป สิ่งที่ทำให้ทั้ง
3 คน ตะลึง นั้นก็คือ!!!
ดาวบนท้องฟ้า เยอะมาก และสวยมาก
เนื่องจากเป็นเด็กเมืองกรุงกันหมดเลยไม่เคยเห็นดาวเยอะมากขนาดนี้มาก่อน เหมือนมีคนทำกากเพชรหกบนผ้าสีดำเลย
วันถัดไปตอนตี
5 เราก็เตรียมไปขึ้นรถของทางที่พัก ที่จะพาเราไปส่งทางขึ้นภูชี้ฟ้าค่ะ อากาศหนาวจนรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัววอลรัสที่นอนนาบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งขั้วโลก
5555 ก่อนที่จะขึ้นภู พวกเราก็หาอะไรร้อนๆ
มาเพิ่มพลังสักหน่อย
และก็คงหนีไม่พ้นอาหารญี่ปุ่นยอดฮิต มาม่า รสหมูสับ
ซึ่งราคาก็เปลี่ยนตามความสูงจากพื้นดิน
จากนั้นเราก็พร้อมเดินทาง แต่ระหว่างที่กำลังจะขึ้นพวกเราก็โดนดักซุ่มโจมตี
5555 มีมัคคุเทศก์ตัวน้อยมาเชิญชวนให้พวกเราจ้างเค้านำทางในราคาน่ารักสมตัว
ไอ้เรามันก็เหยื่อการตลาดอยู่แล้วเลยได้ไกด์จิ๋วมานำทางส่องไฟให้ แต่(อีกแล้ว) หนูจ๊ะ
หนูจะเดินเร็วไปไหนจ๊ะ
เดินตามไม่ทันกันทีเดียว อายเด็กไหมนั้น 5555 พอขึ้นมาถึงข้างบนได้ แทบคลานเลย
ตามประสาคนไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย และรองเท้ากัดมาก (อ้างตลอด) แต่พอเห็นวิวแล้วความเหนื่อยหายไปเลย
หายไปในอากาศ จัดไปหลายท่วงท่า
หลังจากอิ่มหน่ำกับบรรยากาศแล้ว
เราก็เดินทางลงไปยังจุดนัดของรถที่พัก
พอลงมาถึงข้างล่างปัญหาเกิด คือตอนลงจากรถมันก็มืดๆ
ป้ายทะเบียนอะไรก็ไม่ได้จำ
แล้วคือรถที่พักอื่นๆ จอดกันเป็นสิบ
แต่เบื้องบนยังคงพอเห็นความดีจากการให้เลือดยุงอยู่บ้าง ทำให้ B ยังพอจำหน้าคนที่พักที่เดียวกับพวกเรา ซึ่งนั่งรอ(น่าจะนานแล้ว) บนกระบะหลังรถได้
พอถึงที่พักก็จัดการฟาดอาหารเช้า(ที่อร่อยอีกแล้ว)
แล้วเตรียมตัวกลับไปเชียงใหม่
ตอนลงมาเราก็จ้างรถที่รีสอร์ทให้มาส่งที่ท่ารถ (ขาขึ้นโดน 1000 นึง
ขาลงโดนแค่ 500 ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน) พอถึงเชียงใหม่เราก็เข้าที่พักของเพื่อน B
ซึ่งคราวนี้เราติดต่อนางได้แล้ว ได้ความตอนนั้นที่ติดต่อไม่ได้ว่า
โทรศัพท์นางตกส้วม (คนมันจะซวย) พอตกเย็นเราก็ไปเชียงใหม่ไนท์ซาฟารีกัน
โดยการนั่งรถแดง
แต่เราลืมไปว่า เห้ย!!!
ตอนกลับออกมาจะหารถกลับไงอ่ะ
เลยใช้วิชาเก่าสมัยมัธยม โบกรถกระบะของคนแถวนั้นเพื่อออกไปที่ถนนใหญ่ ก็ได้เหยื่อ (หรือเรากันแน่ที่เป็นเหยื่อ) มา 1
คัน และเหตุการณ์ระทึกขวัญ เหมือนหนังสยองขวัญศุกร์ 13 ก็เกิดขึ้น
เมื่อรถกระบะใจดีคันนั้นขับไปคนละทางกับที่เรานั่งเข้ามา ขับไปยังถนนเส้นเปลี่ยวที่ทอดยาวไปไกล
ไร้บ้านผู้คน สักพักนึงรถก็จอดเข้าข้างทาง
แล้วก็เกิดแรงกระแทกที่หัว ป๊าบ!!!
“นี่จะนั่งเหม่ออีกนานไหม ลงมา ถึงแล้ว” เพื่อนคนนึงกล่าว พร้อมกับที่เอามือมาตบหัว
รถกระบะใจดีคันนั้นมาส่งเราที่ถนนใหญ่ที่บังเอิญใกล้กับที่พักเราพอดีเลย แต่พอมานั่งคิดย้อนไปก็อันตราย
และเสี่ยงมากที่โบกรถยามวิกาลขนาดนั้น
วันรุ่งขึ้น
ตอนเช้าเราเดินทางไปที่ดอยสุเทพกัน
ช่วงบ่ายก็ไปสวนสัตว์เชียงใหม่
ระหว่างเฮฮากับสัตว์นานาชนิด ตัวเองก็รู้สึกมึนๆ อยากอ้วก ร่างกายต้องการการพักผ่อน ทำให้ทริปเที่ยวสวนสัตว์ครั้งนี้ล่มกลางคัน แล้วก็นอนยาวจนถึงช่วงเย็นๆ จากนั้นเราก็เก็บของเตรียมตัวกลับเมืองกรุงกัน
ตอนกำลังรอจะขึ้นเครื่องกลับ ได้เจอกับพี่โน๊ต อุดม ในระยะใกล้ชิด (ขนาดซื้อตั๋วไปดูเดี่ยว ยังไม่เคยได้ใกล้ชิดขนาดนี้) พี่โน๊ตมีความเฟรนลี่ มีความแหย่เล่นกับแอร์บนเครื่อง จบทริปนี้กันแบบฟินฟิน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น